Nog 25 dagen...

Dit jaar is het weer tijd om 4 dagen 40km te gaan lopen! Na twee jaar niet kunnen lopen i.v.m. de late zomervakantie, mag ik eindelijk mijn schoenen weer aantrekken!

Vanaf februari al in training voor de 4daagse.... Helaas ben ik tijdens de trainingen voor zowel de 4daagse als de ladiesrun ben ik geblesseerd geraakt.... Hielspoor noemen ze zoiets! Met de boodschap: "Ik weet niet of je de Vierdaagse kan gaan lopen". Rust dat is het beste medicijn... Jaja rust... aha dan woord ken ik niet... Maar goed je moet wat!

Mijn fysiotherapeut doet er trouwens echt alles aan om mij klaar te stomen voor 21 juli.... Dryneelding op de woensdag, massage op de vrijdag... Mijn whiplashklachten zijn nu maar even op de achtergrond gezet. Dit heeft prioriteit. Experimenteren met hielspoorzooltjes, tips van een collega, kiinesiotape uitproberen. Alles wordt uit de kast gehaald!

Elke dag twijfel twijfel twijfel... Kan ik dit jaar wel het feest volbrengen? Zal het wel gaan lukken? Ga ik mijn zesde kruisje wel halen??? Het moet, het moet gewoon!!! Dit jaar moet ik uitlopen anders mag ik volgend jaar (100e x) niet meedoen... regels regels regels....

De wekker iedere dag een half uur eerder (rekken, koelen, rekken, smeren)... In de avond weer het vaste ritueel uitvoeren.... Jaja we zijn er druk mee in de weer!

Ondanks al dit gezeur heb ik nog steeds hoop en enorm veel zin!!! Ik heb het enorm gemist! Wat is het toch een prachtig feest!! Je krijgt er zoveel energie van! Juichende mensen aan de kant, muziek, gezellige wandelaars! Eindelijk mag en kan ik weer 4 jaar achter elkaar lopen omdat de vakantie gunstig valt!! Jippie, Joepie Jeej!

In 2007 ben ik voor het eerst gaan lopen met mijn vader! Echt wat een geweldige ervaring! En wat een geweldige vader heb ik! Het was vier dagen feest! Wij lallen door elk dorp heen en hebben dat ook met mijn moeder een aantal jaar gedaan. Dit jaar loop ik weer met mijn vader en de andere walking stones! Daarnaast gaat Maurice speciaal de 50 lopen om ook stukken met mij te kunnen lopen. Gaaf toch, lopen met je vader en je vriend!

Hier een stukje over de afgelopen jaren:

Vroeger op mijn vierde jaar,
Stond ik voor mijn vader klaar.
Hup lieve pap, riep ik op de Via Gladiola,
In 2007 ging ik dan ook pa achterna.

Dit jaar liep ik voor de eerste keer,
Met mijn ma erbij ook het jaar daarna weer.
Inmiddels in tweeduizendnegen,
Kwamen we een bijzondere jongenman tegen.

Pa en ma zagen hem wel zitten,
Maar ik was bezig met andere doelwitten.
Niet de liefde maar de finish was interessant,
En daarom ook dit jaar weer een mooi vierdaagsekruisje in mijn hand.

Het jaar daarna op de inschrijfdag,
Viel een jongen op door zijn fietsgedrag.
Hé het was die militair van het jaar daarvoor,
Toen ging het toch wel een beetje kriebelen hoor.

Voor even was ik verbaasd en stiekem dolblij,
Maar helaas hij zoefde zo voorbij.
De kans dat ik hem nog een keer zou zien was erg klein,
Want waar zou hij tussen die 40.000 man op de Wedren nou kunnen zijn.

Mijn oplettende moeder zag hem zitten op een bankje,
Even later maakten we een praatje en genoten we van een drankje.
Zonder gegevens van elkaar,
En vrijdag in Cuijk was hij daar!

Over een aantal weken zou ik naar Zuid-Afrika vertrekken,
Toch bleven onze lichamen de vlinders opwekken.
Nu vijf jaar later zijn wij nog steeds gelukkig bij elkaar,
En zijn wij bijna wandelklaar.

Helaas de afgelopen jaren nooit samen kunnen lopen,
Dat we ooit samen kunnen wandelen is alleen maar te hopen.
Ik als juf en hij als militair is het lastig om dat te realiseren,
Juf moet vaak werken en het is daarom niet altijd te combineren.

Maar dit jaar zou het moeten lukken,
Helaas ook dit keer zal het mislukken.
Militairen mogen niet meer vanaf de Wedren starten,
Maar moeten vanaf Heumensoord opstarten.

Om toch bij elkaar te kunnen zijn,
Loopt hij 50 in burger en dat is fijn.
Hij is er zo toch voor mij met zijn liefde en ondersteuning,
Dan kan ik hem met mijn blessure gebruiken als armleuning.

Ik hoop dit jaar dan ook over de streep te gaan met beide mannen,
Na vierdagen zweten, feest vieren en inspannen.
40km samen met mijn vader en met Maurice vanaf 20 kilometer,
Mijn Vierdaagse kan dit jaar niet completer.

Zal dit dan na 5 jaar gaan lukken,
Mijn geluk is dan niet meer uit te drukken.
Mijn droom samen lopen met mijn vader en mijn vriend,
Hebben we het na deze jaren verdiend?!